Хаа сайгүй тэжээлгэх, тэтгүүлэх сонирхотой хүмүүс тэр сэтгэлгээн дээр нь тоглож байгаа улс төрчдийг хараад энэ сэдвээр бичмээр санагдлаа .
Юу ч хийлгүй хүнээр тэжээлгээд суух сайхан гэхдээ дараа нь чи өөрөө хоолоо олж идэх чадваргүй гэрийн тэжээмэл амьтан болсон байх болно. Чамд сонголт гэж байхгүй болно, тэжээгч чиний өмнөөс соголтыг хийнэ, чи ямарч чадваргүй болсон байх учраас чамд ирээдүй гэж байхгүй харин тэжээгчийн ирээдүйн нэг хэсэг нь чи байх болно. Өнөөдөр тэжээлгээд сайхан байж магадгүй гэхдээ маргааш нь чи эрх чөлөөгөө болон амьдрах чадвараа алдчихсан байна.
Жишээ авья:
Сүрэн 40 настай 70 настай аав ээжийнхээ тэтгэвэрийн мөнгөөр амьдардаг, өөрийн гэсэн орон гэр, өмч хөрөнгөгүй. Нэг хүүхэдтэй эхнэртэй байсан боловч салсан. Заримдаа амьдралдаа гутаж баруун орцны эхнэрээрээ тэжээлгэж амьдардаг найзтайгаа эхнэрийнх нь мөнгөөр архи ууна. Сүрэн ингэж амдарч байгаадаа гутардаг ч ингэж амьдарч байгаагын шалтгаан нь өөрийн буруу гэж бодож байгаагүй харин эцэг эхээ буруутгадаг. Тэр амьдрах чадваргүй.
Болд хуучин нийгийн үед 10 жилээ төгсөөд ажилтай болсон. Харин 91 онд үйдвэр нь дампуураад ажилгүй болсон. Одоо тэр хэзээ нэгэн цагт хэн нэгэн ажилд оруулж өгнө хэмээн итгэдэг.
Цэцгээ дундаж амьдралтай гэхдээ хороондоо очиж гэр бүлээ нэн ядуу хэмээн бүртгүүлээд халамж хүртэх болсон. Тэр удахгүй нэн ядуу болно.
Манж улс хятадуудаар тэжээлэгсээр байгаад нэг мэдсэн ямарч ажил хийх чадваргүй үндэстэн болсон байсан. Тэгээд сүйрсэн. Улсаараа амьдрах чадваргүй болсон байна.
Иймэрхүү бэлэнчлэх сэтгэлгээтэй холбоотой жишээнүүд монголоор дүүрэн байна. Таний эргэн тойронд ийм хүмүүс олон байгаа.
Хэрвээ бид энэ сэтгэлгээнээс яаралтай салахгүй бол монгол улс удахгүй Манж улс шиг, Сүрэн шиг сүйрэх болно.
Хэн нэг эрх мэдэлтэн бэлэн зэлэн мөнгө амлаж байгаа бол үгүй ээ энэ чинь надаа хэрэггүй би өөрөө наад мөнгийг чинь олчих чадвартай хүн гэж зоригтойгоор хэлдэг болъё. Энэ нь та өрийгөө болон үр хүүхдийнхээ ирээдүйг аварч буй хэрэг юм.
Халамжлуулсаар байгаад нэг мэдсэн чинь боолууд ядуучуудийн дунд сүүж байхуй дээ.
